《过黄耳墓有感（陆士衡在洛被祸时，寄书犬也》 袁凯

guò huáng ěr mù yǒu gǎn lù shì héng zài luò bèi huò shí, jì shū quǎn yě
过黄耳墓有感（陆士衡在洛被祸时，寄书犬也

huáng ěr mù qián chūn rì chí, liǔ tiáo huā è zhèng cēn cī.
黄耳墓前春日迟，柳条花萼正参差。
duō cái yǐ zhú fú yún qù, yì wù yóu lìng hòu dài sī.
多才已逐浮云去，异物犹令后代思。
gù yǎng yǒu ēn zhōng bù bèi, jiāo yóu hé shì dú xiāng qī.
顾养有恩终不背，交游何事独相欺。
chūn fēng lǜ jiǔ rén jiē zuì, luò rì gū zhōu zì yǒng shī.
春风绿酒人皆醉，落日孤舟自咏诗。