《余既和乐天诗而喜于年及之心犹不能自已又复》 吴芾

yú jì hé lè tiān shī ér xǐ yú nián jí zhī xīn yóu bù néng zì yǐ yòu fù
余既和乐天诗而喜于年及之心犹不能自已又复

yì zài shuāng tái wèi liù xún, cháng chén shì huàn zòng jiā pín.
忆在霜台未六旬，尝陈仕宦纵家贫。
qǐ róng qī shí bù nà lù, què wèi dòu shēng yóu mù rén.
岂容七十不纳禄，却为斗升犹牧人。
nián chǐ xìng wú jīn yǐ jí, guān cáo cóng cǐ bù yīng qīn.
年齿幸吾今已及，官曹从此不应亲。
yuàn tiān xǔ suì zhōng yān zhì, yǎng cǐ shū yōng lǎo dà shēn.
愿天许遂终焉志，养此疏慵老大身。