《怨词》 王昭君

yuàn cí
怨词

qiū mù qī qī, qí yè wěi huáng, yǒu niǎo chù shān, jí yú bāo sāng.
秋木萋萋，其叶萎黄，有鸟处山，集于苞桑。
yǎng yù máo yǔ, xíng róng shēng guāng, jì de xíng yún, shàng yóu qū fáng.
养育毛羽，形容生光，既得行云，上游曲房。
lí gōng jué kuàng, shēn tǐ cuī cáng, zhì niàn méi chén, bù dé xié háng.
离宫绝旷，身体摧藏，志念没沉，不得颉颃。
suī dé wěi qín, xīn yǒu huái huáng, wǒ dú yī hé, lái wǎng biàn cháng.
虽得委禽，心有徊惶，我独伊何，来往变常。
piān piān zhī yàn, yuǎn jí xī qiāng, gāo shān é é, hé shuǐ yāng yāng.
翩翩之燕，远集西羌，高山峨峨，河水泱泱。
fù xī mǔ xī, jìn zǔ qiě zhǎng, wū hū āi zāi! yōu xīn cè shāng.
父兮母兮，进阻且长，呜呼哀哉！忧心恻伤。