《北风吹》 于谦

běi fēng chuī
北风吹

chuī wǒ tíng qián bǎi shù zhī.
吹我庭前柏树枝。
shù jiān bù pà fēng chuī dòng, jié cāo léng léng hái zì chí, bīng shuāng lì jìn xīn bù yí.
树坚不怕风吹动，节操棱棱还自持，冰霜历尽心不移。
kuàng fù yáng hé jǐng jiàn yí, xián huā yě cǎo shàng wēi ruí, fēng chuī bǎi zhī jiāng hé wéi?
况复阳和景渐宜，闲花野草尚葳蕤，风吹柏枝将何为？
běi fēng chuī, néng jǐ shí?
北风吹，能几时？