《送王含秀才序》 韩愈

sòng wáng hán xiù cái xù
送王含秀才序

wú shǎo shí dú zuì xiāng jì, sī guài yǐn jū zhě wú suǒ lèi yú shì, ér yóu yǒu shì yán, qǐ chéng zhǐ yú wèi yé? jí dú ruǎn jí táo qián shī, nǎi zhī bǐ suī yǎn jiǎn, bù yù yǔ shì jiē, rán yóu wèi néng píng qí xīn, huò wèi shì wù shì fēi xiāng gǎn fā, yú shì yǒu tuō ér táo yān zhě yě.
吾少时读《醉乡记》，私怪隐居者无所累于世，而犹有是言，岂诚旨于味耶？及读阮籍、陶潜诗，乃知彼虽偃蹇，不欲与世接，然犹未能平其心，或为事物是非相感发，于是有托而逃焉者也。
ruò yán zi cāo piáo yǔ dān, zēng shēn gē shēng ruò chū jīn shí, bǐ dé shèng rén ér shī zhī, jí jí měi ruò bù kě jí, qí yú wài yě gù bù xiá, shàng hé qū zhī tuō, ér hūn míng zhī táo yé? wú yòu yǐ wéi bēi zuì xiāng zhī tú bù yù yě.
若颜子操瓢与箪，曾参歌声若出金石，彼得圣人而师之，汲汲每若不可及，其于外也固不暇，尚何曲之托，而昏冥之逃耶？吾又以为悲醉乡之徒不遇也。
jiàn zhōng chū, tiān zǐ sì wèi, yǒu yì zhēn guān kāi yuán zhī pī jī, zài tíng zhī chén zhēng yán shì.
建中初，天子嗣位，有意贞观、开元之丕绩，在廷之臣争言事。
dāng cǐ shí, zuì xiāng zhī hòu shì yòu yǐ zhí fèi wú jì bēi zuì xiāng zhī wén cí, ér yòu jiā liáng chén zhī liè, sī shí qí zǐ sūn.
当此时，醉乡之后世又以直废吾既悲醉乡之文辞，而又嘉良臣之烈，思识其子孙。
jīn zi zhī lái jiàn wǒ yě, wú suǒ xié, wú yóu jiāng zhāng zhī kuàng wén yǔ xíng bù shī qí shì shǒu, hún rán duān qiě hòu.
今子之来见我也，无所挟，吾犹将张之；况文与行不失其世守，浑然端且厚。
xī hū wú lì bù néng zhèn zhī, ér qí yán bú jiàn xìn yú shì yě.
惜乎吾力不能振之，而其言不见信于世也。
yú qí xíng, gū fēn zhī yǐn jiǔ.
于其行，姑分之饮酒。