“富贵者安敢骄人”的意思及全诗出处和翻译赏析

tián zǐ fāng jiào yù zi jī
田子方教育子击

zi jī chū, zāo tián zǐ fāng yú dào, xià chē fú yè.
子击出，遭田子方于道，下车伏谒。
zi fāng bù wéi lǐ.
子方不为礼。
zi jī nù, wèi zi fāng yuē:" fù guì zhě jiāo rén hū? pín jiàn zhě jiāo rén hū?" zi fāng yuē:" yì pín jiàn zhě jiāo rén ěr! fù guì zhě ān gǎn jiāo rén! guó jūn ér jiāo rén, zé shī qù guó dài fū ér jiāo rén zé shī qù jiā.
子击怒，谓子方曰：“富贵者骄人乎？贫贱者骄人乎？”子方曰：“亦贫贱者骄人耳！富贵者安敢骄人！国君而骄人，则失去国；大夫而骄人则失去家。
shī qí guó zhě wèi wén yǒu yǐ guó dài zhī zhě yě, shī qí jiā zhě wèi wén yǒu yǐ jiā dài zhī zhě yě.
失其国者未闻有以国待之者也，失其家者未闻有以家待之者也。
fū shì pín jiàn, yán bù yòng, xíng bù hé, zé nà lǚ ér qù ěr, ān wǎng ér bù dé pín jiàn zāi!" zi jī nǎi xiè zhī.
夫士贫贱，言不用，行不合，则纳履而去耳，安往而不得贫贱哉！”子击乃谢之。