“山木凋霜疏寂历”的意思及全诗出处和翻译赏析

xià zhì hóng fāng chéng dào zhōng yǐ shī jiàn jì bì dì qióng shān qiū yǔ réng zuò yīn
夏致宏方城道中以诗见寄避地穷山秋雨仍作因

zhài mén zhí miàn pái qīng bì, shān mù diāo shuāng shū jì lì.
柴门直面排青壁，山木凋霜疏寂历。
xī fēng chuī yǔ zhòng shān hūn, shēng luò máo yán duàn hái dī.
西风吹雨众山昏，声落茅檐断还滴。
měi dú lí sāo shāng yuǎn yóu, yī wèi qiān kè yòu jīng qiū.
每读离骚伤远游，一为迁客又经秋。
sì shí dài xiè bù tíng guǐ, chéng jiāng wàn gǔ zhǎng yōu yōu.
四时代谢不停轨，澂江万古长悠悠。
dān fēng huì yè zhào yán hè, wù tài gù yù zēng fán yōu.
丹枫蕙叶照岩壑，物态故欲增繁忧。
shī chéng mǎn xiù shī yān qǐ, cùn xīn zhé jǐn kōng sāo tóu.
诗成满岫湿烟起，寸心折尽空搔头。