“滕六附暄堕寒力”的意思及全诗出处和翻译赏析

dōng jié wǔ hán yuē kè mò zuò ruò pǐn zì chái zuò wǔ qín xì tǐ zhōng chà xiǎo
冬节忤寒约客默坐爇品字柴作五禽戏体中差小

téng liù fù xuān duò hán lì, liù huā wèi bàn tiān jī zhī.
滕六附暄堕寒力，六花未办天机织。
lí jú lǎo jǐn lán shǐ yá, líng pó xiān zǐ fāng zhǒng xī.
篱菊老尽兰始芽，凌婆仙子方踵息。
shuǐ biān tíng tíng féng yù rén, zhào yǎn gǎo yī rú jiù shí.
水边亭亭逢玉人，照眼缟衣如旧识。
bīng shuāng xiāng yǔ lì zhēn cāo, fēng dié nà néng fàn zhuāng sè.
冰霜相与厉贞操，蜂蝶那能犯庄色。
tīng qú chuī dí zuò shāng shēng, zhèng yīn mǎn dì chū jīn shí.
听渠吹笛作商声，正音满地出金石。
jú pō wèi suǒ gū shān shī, hǎo jù xīn cóng zuò zhōng de.
菊坡为索孤山诗，好句新从座中得。
èr jūn lián bì rú cháng chéng, xiào zhěng yún tī zài gōng mò.
二君联璧如长城，笑整云梯再攻墨。