“出户仍愁泥没胯”的意思及全诗出处和翻译赏析

shào xī xīn hài jiǔ yuè sì rì yǔ hòu bái lóng guà xī běi fāng fù yǔ sān rì
绍熙辛亥九月四日雨後白龙挂西北方复雨三日

cháng kōng dǎn àn rú yù yè, bái lóng téng ná jiàn yún xià, lín jiān chū huǒ guāng zhào jiāng, wěi juǎn fēng tíng yǔ rú shè.
长空黮闇如欲夜，白龙腾拏见云罅，鳞间出火光照江，尾卷风霆雨如射。
lǎo rén bǎi suì jiàn wèi zēng, ér tóng bì mén fú chuáng xià, fā máo cǎn lǐn shuí fù zhī, xìng mìng me wēi bù jīn xià.
老人百岁见未曾，儿童闭门伏床下，发毛惨凛谁复支，性命么微不禁吓。
dēng chǎng yǐ tàn hé shēng ěr, chū hù réng chóu ní méi kuà.
登场已叹禾生耳，出户仍愁泥没胯。
huáng tiān shēng mín qǐ bù ài, lóng yì hé xīn bài wú jià! fù lǎo xiāng kàn chū wú cè, lǎn tì dùn sǎng hào fén shè.
皇天生民岂不爱，龙亦何心败吾稼！父老相看出无策，揽涕顿颡号枌社。
yí chuáng bì lòu wǒ yì máng, bǐng zhú tí shī jì bēi zhā.
移床避漏我亦忙，秉烛题诗寄悲吒。