“敢对石友辞罚爵”的意思及全诗出处和翻译赏析

jiā yáng guān shě qí shí shén fù sàn qì wú lǐng lüè zhě yǔ shǐ qǔ zuò jiǎ shān
嘉阳官舍奇石甚富散弃无领略者予始取作假山

xī rén hé rén ài yán hè, wèi shān wèi chéng chǔ luò què, sàn luò zhī chuáng yā jiǔ cáo, dà huò zhuān chē xiǎo quán wò.
昔人何人爱岩壑，为山未成储荦确，散落支床压酒槽，大或专车小拳握。
yōu rén xiè hòu wèi jué tàn, xiū gěng qù qǔ hán quán zhuó, qiào fēng yōu dòu xiāng tǔ tūn, cuì lǐng dān yá miǎo lián luò.
幽人邂逅为绝叹，修绠趣取寒泉濯，峭峰幽窦相吐吞，翠岭丹崖渺联络。
shí bù néng yán yì kě jiě, wèn wǒ hú wéi lián jì mò? rén jiān xīng fèi zì yǒu shù, xī qì hé shāng jīn qǐ lè.
石不能言意可解，问我胡为怜寂寞？人间兴废自有数，昔弃何伤今岂乐。
sī yán miào yǐ yǔ zé lòu, gǎn duì shí yǒu cí fá jué.
斯言妙矣予则陋，敢对石友辞罚爵。
wèi jūn kuān zuò shí rì liú, zài yǎn biàn tóng zhēn zhe jiǎo.
为君宽作十日留，在眼便同真著脚。