“暂来不宿归州去”的意思及全诗出处和翻译赏析

yǔ yǐ cháng qìng èr nián dōng shí yuè dào háng zhōu míng nián qiū jiǔ yuè shǐ yǔ fàn
予以长庆二年冬十月到杭州明年秋九月始与范

lú jiǎ rǔ nán zhōu yuán fàn lán líng xiāo yuè qīng hé cuī qiú dōng lái liú fāng yú tóng
卢贾汝南周元范兰陵萧悦清河崔求东莱刘方舆同
yóu ēn dé sì zhī quán dòng zhú shí jí shén jiǔ yǐ jí zī mù jī guǒ qiè xīn qī
游恩德寺之泉洞竹石籍甚久矣及兹目击果惬心期
yīn zì jiē yún dào jùn zhōu suì fāng lái rù sì bàn rì fù qù fǔ shì zhū shòu yǎng
因自嗟云到郡周岁方来入寺半日复去俯视朱绶仰
dì bái yún yǒu kuì yú xīn suì liú jué jù
睇白云有愧于心遂留绝句
yún shuǐ mái cáng ēn dé dòng, zān jū shù fù shǐ jūn shēn.
云水埋藏恩德洞，簪裾束缚使君身。
zàn lái bù sù guī zhōu qù, yīng bèi shān hū zuò sú rén.
暂来不宿归州去，应被山呼作俗人。