“我知天地绝茫茫”的意思及全诗出处和翻译赏析

shěn lí shǐ jūn yǔ kè yǐn wáng jiàn méi lín fēn yùn zuò shī guò shěn xī yǐ shī
沈黎使君与客饮王建梅林分韵作诗过沈犀以诗

qiáng tóu rǎn rǎn xīn yáng lù, hū zuò líng lóng yù qiān shù.
墙头冉冉新阳露，忽作玲珑玉千树。
lǎo jiāo yǎn jiǎn dú bì rén, juǎn huí fēi xuě jiāng gāo mò.
老蛟偃蹇独避人，卷回飞雪江皋莫。
hé chǔ míng qín lái lóng qù mài hǎo yīn, sì yuè zhī chuí qǐ huáng wù.
何处鸣禽来龙去脉好音，四月枝垂起黄雾。
cuī shé shuāng yú chū bù jù, xiào kàn chūn guāng děng xián dù.
摧折霜馀初不惧，笑看春光等闲度。
bǎi nián mèng huàn yù wú yán, chuī luò chuī kāi qǐ fēng gù.
百年梦幻欲无言，吹落吹开岂风故。
shí lái jiàn dǐng zhēn ǒu ěr, xiǎo zhù shū lí fēi bù yù.
时来荐鼎真偶尔，小住疏篱非不遇。
wǒ zhī tiān dì jué máng máng, wú wéi zhǎn zhuǎn dú duō lǜ.
我知天地绝茫茫，无为展转独多虑。
wèi huā qī duàn què huí tóu, ěr yì wēi suān kǔ nàn rú.
为花凄断却回头，尔亦微酸苦难茹。