“初不精思”的意思及全诗出处和翻译赏析

wáng bó gù shì
王勃故事

jiǔ yuè jiǔ rì dū du dà yàn téng wáng gé, sù mìng qí xù zuò xù yǐ kuā kè, yīn chū zhǐ bǐ biàn qǐng kè, mò gǎn dāng, zhì bó, fàn rán bù cí.
九月九日都督大宴滕王阁，宿命其婿作序以夸客，因出纸笔遍请客，莫敢当，至勃，泛然不辞。
dū du nù, qǐ gēng yī, qiǎn lì cì qí wén zhé bào.
都督怒，起更衣，遣吏伺其文辄报。
yī zài bào, yǔ yì qí, nǎi jué rán yuē:" tiān cái yě!" qǐng suì chéng wén, jí huān bà.
一再报，语益奇，乃矍然曰：“天才也!”请遂成文，极欢罢。
bó zhǔ wén, chū bù jīng sī, xiān mó mò shù shēng, zé hān yǐn, yǐn bèi fù miàn wò, jí wù, yuán bǐ chéng piān, bù yì yī zì, shí rén wèi bó wèi fù gǎo.
勃属文，初不精思，先磨墨数升，则酣饮，引被覆面卧，及寤，援笔成篇，不易一字，时人谓勃为腹稿。